21.04.2021

„Chciałabym każdego dnia umieć coś w sobie zmienić, jakieś zachowanie, sposób bycia wobec innych, umieć pozwolić sobie na pewne rzeczy, innych natomiast sobie zabronić. Opanować samotność. Samotność nie tyle jako stan ducha, bo naprawdę w duchu człowiek zawsze jest lub bywa samotny, ile jako swego rodzaju 'stan cywilny'. Być właścicielem samego siebie, posiadać wokół siebie przestrzeń, której nikt nie może przekroczyć. Coś jakby niewidoczny zielony ogródek, do którego nikomu nie uda się zajrzeć, do którego także nikt, kto chciałby mnie zranić, nie miałby wstępu. Do niedawna było inaczej: każdy, komu to tylko przyszło do głowy, mógł mnie wytrącić z równowagi jakąś głupią uwagą, kłamstwem, bezsensownym zdaniem, sprawić mi przykrość, która trwała znacznie dłużej niż jego pamięć o tym zdarzeniu. Dziś już tylko pory roku mogą wpływać na mój nastrój, ale nie ludzie, którym na tym zależy. Stan mojego umysłu bywa tak różny, jak różne są dni, które przychodzą. Bywają dni dobre, ale bywają i złe, i te też muszę przyjąć za własne. Są dni, kiedy jestem z kamienia, czasem z żelaza, najczęściej, niestety ze szkła” / Roma Ligocka

 

Chciałabym co dnia coś w sobie zmieniać i tak też chyba robię. Przełamuję własne bariery, strachy, kompleksy, niepewności.

Pozwalam sobie na gorsze dni, na porażki, na łzy, na pustkę, na ciszę, na to, że nie zawsze idzie tak, jakbym tego chciała.

Zabraniam sobie tkwić w beznadziei – wolę raczej szukać choćby najmniejszych rozwiązań i działać. Nie pozwalam sobie na stawianie siebie niżej niż innych, uciszam głosik w głowie mówiący, że nie jestem czegoś warta, że mi się nie uda, że jak zwykle wszystko popsuję.

Staram się jak mogę zaopiekować sama sobą. Być dla siebie wsparciem, podporą, kimś, kto zaparzy meliskę, otuli w koc i wysłucha – kiedy zajdzie taka potrzeba. I kocham to w sobie.

 

Lekko nie jest. Jak i nie jest idealnie. Ale z każdym rokiem myślę sobie, że nie cofnęłabym czasu, że następuje progres, że jest coraz lepiej, kroczek po kroczku.

 

„i tyle będzie nas

ile w nas światła jest

niech reszta z wolna gaśnie”